Vanaf juni is het gespreksonderwerp nummer één: ‘Gaan jullie nog op vakantie?’ ‘Oh, dat klinkt lekker!’ De voorpret is begonnen. Surfen op internet voor de perfecte locatie, fantaseren over wat we allemaal kunnen doen.

Als de dag van vertrek dichterbij komt, ben ik ineens zoooo aan vakantie toe. Ik ben moe, klaar met de drukte, deadlines en to-do lijstjes en tel de dagen af. In gedachten zie ik mezelf in het zonnetje zitten met een boek, genieten, niets hoeft, alles mag. We doen alleen maar leuke dingen. Het wordt geweldig: zwemmen, fietsen, zonovergoten terrasjes, mooie lange wandelingen en een snufje cultuur hier en daar.  En als het een keertje regent, heerlijk, kan ik eindelijk al die boeken lezen waar ik thuis niet aan toe kom!

En dan is het eindelijk zover: afwezigheidsassistent aan, dag collega’s, tot over een paar weken. Ik ben helemaal klaar voor het grote genieten. Okay, eerst nog de auto inpakken, de enorme bende opruimen, de buren instrueren over het kattenverzorgschema, de laatste aankopen doen en dan hijg, hijg, op richting camping. Niet relaxed: de kinderen ruziën op de achterbank, ik blaf kansloos: ‘Hou daarmee op!’ En vervolg mijn weg met opgetrokken schouders, de knokkels wit van het knijpen in het stuur. Als ’s avonds eindelijk de tent staat, plof ik neer. Wijntje erbij en genieten maar, de vakantie kan beginnen. Maar dat lukt helemaal niet want ik sta op standje stress. Ik moet ontspannen. Ontspan!!! En we moeten leuke dingen doen, de omgeving bekijken, kanoën, die mooie wandelingen maken waarover ik heb gefantaseerd.

Maar de kinderen hebben helemaal geen zin om de dingen te doen die ik wil doen. Ze hangen het liefst rond de tent en de kwaliteit van de Wifi is hun grootste zorg. En manlief wil eigenlijk ook niet de hele dag dingen doen, die kan van zichzelf heel goed ontspannen. Het tegenvallende weer en de ijskoude nachten werken ook niet mee. En die mooie lange wandeling verliest een beetje zijn glans door de twee mokkende pubers die er onder protest achteraan sjokken.

Maar een paar dagen voor we weer naar huis gaan, gaat ineens de knop om: standje relax is gevonden. Heb ik een paar dagen eindelijk de vakantie die ik verdien. Kom ik toch nog uitgerust en met mooie verhalen thuis. En de foto’s zijn prachtig, daarop is geen stress of mokkende puber te zien.  Volgens Facebook was weer een topvakantie, net als altijd. Volgend jaar weer.

Leuk vinden is delen:

0