Ik heb een mooie reis gemaakt deze zomer. Dat kan bijna niemand zijn ontgaan want ik raakte er niet over uitgepraat en geschreven. Maar dat er ondertussen ook keihard aan de buikspieren is gewerkt, dat weet niet iedereen. In die 6 weken heb ik namelijk iedere dag geplankt. Maar ik deed dat niet alleen. Mijn sportmaatjes Inge en Marloes waren er digitaal bij en sterker nog, zij deden even fanatiek mee. En dat was wel nodig. Ik weet zeker dat ik het zonder hen niet zo braaf had volgehouden.

Wie wel eens plankt weet dat het niet echt een pretje is maar ik heb een goede reden om het te houden.

Een paar jaar geleden zat ik lichamelijk niet zo lekker. Ik had enorm veel last van mijn rug. Als ik een tijdje had gezeten, stond ik op als een oude, stramme dame. Het belemmerde me behoorlijk en ik was bang dat het iets was waarmee ik moest leren leven. Tot ik bij de fysiotherapeut kwam. Deze legde al snel de vinger op de zere plek: slappe buikspieren of iets vriendelijker, een ongetrainde core. Dat in combinatie met hardlopen en fietsen, was blijkbaar een uitstekend recept voor heel veel last.

En warempel, sinds ik braaf die slappe handel onder handen neem in de sportschool, is het vrijwel helemaal onder controle. Ik kan geen radslagen meer maken maar het voelt wel weer aardig soepeltjes. Nu kwam de laatste tijd de klad er wel een beetje in. Nu ik geen last meer heb, vind ik het namelijk een stuk lastiger om me naar de sportschool te slepen.

Omdat mijn vriendinnen ook wel wat aan de buikspieren willen doen maar zich er ook moeilijk toe kunnen zetten zijn we een soort Whats-app-ab groepje gestart. Heel simpel, we posten iedere dag dat we braaf onze oefeningen hebven gedaan. En ineens lukt het wel om iedere dag die paar minuten vrij te maken. Want gedeelde smart is toch halve smart. En op reis? Daar hebben we het gewoon voortgezet. Maar dan gepaard met foto’s. Het was iedere dag een superleuke uitdaging om op een zo tof mogelijke plek een foto te maken. Zo heb ik dus mijn eigen plankdagboek.

En ook nu ik weer thuis ben, gaan we gewoon door. De foto’s zijn misschien iets minder idyllisch maar het werkt even goed.  Het is zelfs besmettelijk. Inmiddels plankt een groepje collega’s vrolijk mee en zelfs mijn echtgenoot laat zich van zijn beste kant zien.

Nu het zo lekker gaat, overweeg ik mijn abonnement bij de sportschool op te zeggen. Dat geld besteed ik liever aan iets anders. Een mooie reis bijvoorbeeld.

Gerelateerde posts:

Hardlopen? Welnee, hard genieten!

Wielrenners, super (a)sociaal?

Waar een shotje endorfine al niet goed voor is!

Doorzetten of opgeven? It’s all in the mind

Op de fiets naar je werk, daar word je gelukkiger van!

Marathon, even investeren en jaren op teren!

Leuk vinden is delen:

0