Zodra ik deze blog heb geplaatst, gaat mijn telefoon uit en weg en zet ik alle social media op mijn laptop uit. Dan heb ik dus geen idee of jullie dit een leuk stukje vinden of niet. Geen duimpjes op Facebook, geen vind ik interessants op LinkedIn of sterretjes op WordPress…. Eerlijk gezegd word ik er nu al een beetje onrustig van.

Maar, geïnspireerd door het experiment van filosoof Hans Schnitzler die 100 studenten een week lang het leven zonder telefoon liet ervaren, wil ik het graag eens proberen.  Na een smartphoneloze week waren de studenten namelijk gelukkiger, konden zich beter concentreren, voelden zich meer relaxt en hadden meer seks. Klinkt best goed.

Het denk dat het heel goed voor me is. Ik heb dat ding inmiddels zo belangrijk gemaakt, dat ik het gevoel heb dat ik niet meer zonder kan. Ik gebruik het om naar muziek te luisteren, mijn agenda bij te houden, bankzaken regelen, Netflix te casten, foto’s te maken en via al mijn sociale media met god en de hele wereld in contact te staan. Ik speel Wordfeud, Google als ik ergens het antwoord niet op weet en dankzij maps hoef ik nooit meer te verdwalen.

Ik schrik van mijn eigen onrust als dat ding om de één of andere reden niet beschikbaar is. Thuis laten liggen? Ik draai me om en ga hem halen. Kapot of gestolen? Binnen 24 uur is er een nieuwe.

Ik heb al het concentratievermogen van een bosui, maar dat ding maakt het niet veel beter. Hoe vaak mijn ogen wel niet afdwalen naar dat schermpje. Een film uitkijken zonder op mijn telefoon kijken, doe ik eigenlijk nooit meer. Voel ik dat ding trillen tijdens een stuk wandelen of fietsen. Of doe ik iets wat ik niet zo interessant vind. Moet ik even moet wachten bij de kassa, staat de brug open. Voor ik het weet sta ik met dat ding in mijn hand.

Superhandig dat je op je telefoon alles kunt regelen, maar dat is tevens een vloek. De combinatie van een chronisch tijdgebrek en heel veel willen doen maakt het heel verleidelijk voor mij om dat ook daadwerkelijk overal, de hele tijd te doen. Laatst liep ik zelfs bijna onder een auto omdat ik nog even op de weg naar huis een mailtje van mijn werk aan het beantwoorden was. Dat kreng wordt nog eens mijn dood!

Dus ik hou er even mee op. Deze week hou ik alle mooie zonsonder- en opgangen eens voor mezelf, doe ik niet mee aan alle discussies in de 100 appgroepjes waar ik lid van ben en zal ik even zonder ego strelende duimpjes, hartjes en smileys moeten doen.

Kom maar op al dat geluk, intens leven, concentratie en de seks natuurlijk. Hasta la pasta, tot over een week!

 

Hoe de week bevallen is? Dat lees je hier

Gerelateerde posts

In de ban van een bandje…

Schandalig: Facebook niet thuis bij smaad en laster

STOP met die mail terreur, stop ermee!!

Meten? Soms wil ik het helemaal niet weten!