‘Dit is Jeanette, ze loopt marathons,’ zo introduceert een vriendin me bij haar familie. En een moeder van een vriendin zegt vandaag tegen mijn dochter:  ‘Ik loop ook hard, maar dat is natuurlijk helemaal niets vergeleken bij wat jouw moeder doet’.

Ik moet er wel om grinniken, het beeld dat anderen van mij hebben ligt echt mijlenver van de werkelijkheid. Na een kilometer of acht, ben ik er al helemaal klaar mee, heb ik een rood plofhoofd en zweet me de tandjes. En met een snelheid die met moeite onder de 6 minuten per kilometer blijft, kun je me ook niet echt een topatleet noemen. En dan is de motivatie is ook nog eens ver te zoeken, ik moet mezelf echt de deur uit schoppen!

Maar ja, ik heb drie keer een hele marathon gelopen en dat is blijkbaar verdomde goed voor je imago. De laatste was weliswaar meer dan een jaar geleden. Natuurlijk vind ik het ook best knap van mezelf, 42 kilometer is toch een roteind. Bij de gedachte alleen al word ik moe. Stiekem vind ik het best leuk  hoor, dat imago dus ik doe niet al te veel moeite om het beeld bij te stellen.

Een marathon lopen: het is even flink investeren maar dan kun je er nog jaren op teren!

Vond u dit leuk om te lezen? Lees dan ook:

Op de fiets naar je werk, daar word je gelukkiger van

Opgeven of doorzetten, it’s all in the mind

Waarom lopers als ik, maatjes (nodig) hebben!

De waarheid over foute hardloopschoenen?

Waar een shotje endorfine al niet goed voor is!

6 tips om jezelf van de bank te schoppen en te gaan hardlopen