Onze boottocht via Càt Bá Vision naar Halong bay is een oase van rust na de drukte in de steden in Vietnam. Een super enthousiaste gids vertelt honderduit over wat er allemaal te zien is. Het heeft iets ongemakkelijks, zo’n gids. De helft kan ik niet verstaan of vind ik niet interessant, maar ik voel me wel verplicht om aandachtig te luisteren, anders vind ik het zielig. Het was een kletskous en het was zo mooi om ons heen. Ik had eigenlijk geen zin om te luisteren. Maar ik moet eerlijk zeggen, hij had best interessante dingen te melden.
Op een idyllisch plekje legt de boot aan. Zwemmen en van de boot springen, best hoog. Midas en Richard krijgen er geen genoeg van. Madelief en ik durven niet maar laten ons toch niet kennen. Met een benauwd gezicht springen we. Eén keer is genoeg, je kunt het ook overdrijven. Na een geweldige lunch meren we aan om te gaan kajakken. Door prachtige lagunes onder rotspartijen met vleermuizen.
Jong trouwen en veel kinderen krijgen
In heel het gebied heb je verschillende drijvende dorpjes, huisjes waar vissers wonen. Er wonen zo’n 600 mensen in het gebied, ze zijn nogal op zichzelf. Het is hard werken dus alle handjes zijn welkom. Daarom trouwen kinderen rond hun 14e 15e jaar en moeten ze snel een paar kinderen maken. Verbijsterend. Ik kijk naar mijn eigen kinderen die precies in die leeftijd zijn en kan me er niets bij voorstellen. Het verschil tussen hun wereld en dat van de visserskinderen is te groot.
Lege school en een leeg ziekenhuis
De Vietnamese regering wil graag dat de kinderen naar school gaan zodat ze meer kans hebben op een betere toekomst. Er drijft een prachtige school, maar die blijft leeg. De regering heeft een ziekenhuis gebouwd maar ook die blijft ongebruikt. De mensen hier vertrouwen meer op hun eigen ‘dokter’ met kruiden uit de bergen. Volgens onze gids worden de mensen hier gemiddeld maar 40 jaar oud.
De drijvende school
Aan het eind van de dag meren we aan bij één van de drijvende huisjes. Een gastenverblijf/viskwekerij/restaurant. Aan de rand in het water hangen bassins met netten met daarin van alles: kleine haaitjes, octopussen die van kleur veranderen als je ze aanraakt, krabben, vissen voor sushi. Zelfs zeepaardjes hebben we gezien.
Zeemonster voor geluk
Onder het huis in een diep bassin afgesloten door netten, leeft een vis van 200 kilo. De naam van het zeemonster heb ik niet goed verstaan. Volgens de gids heeft iedere familie in de baai zo’n vis onder zijn huis. De vis is gezonden door de god van de zee en eet alles. Hoe dikker hij is, hoe meer geluk hij de familie brengt. Deze lijdt zo te zien aan morbide obesitas dus ik denk dat de familie heel gelukkig is.
Magisch plankton
We zijn met een paar meiden uit Nederland en een stel uit Quebec. ’s Avonds eten we met zijn allen op de steiger met uitzicht op de baai. Na het eten gaan we kanoën in het donker. Het plankton geeft licht als je het aanraakt, net sterretjes, heel bijzonder. Als we daar drijven in de zee, ons verwonderd over al dat moois en ik hoor dat de kids onwijze lol hebben, voel ik me extreem gelukkig. De reis is nu al geslaagd.
De volgende ochtend voel ik me wat minder euforisch. Na een nacht op keiharde bedden staan wij reizigers van middelbare leeftijd piepend en krakend op. Ach, je moet er wat voor over hebben.
Gerelateerde posts:
Gemopper op de berg naar Cannon Fort
Scooters, brommers en toeters, welkom in Hanoi!
Wat een leuke blog, veel plezier nog
LikeLiked by 1 persoon
Dankjewel Rosella!
LikeLike