Bucketlist: onvergetelijke ontmoeting met walvissen √

Dat walvissen supergrappige en sociale dieren zijn, wist ik niet. Tot vandaag. Walvissen zien, staat al zo lang op mijn bucketlist. Al sinds ik de foto´s zag die mijn vriendin Joke had gemaakt in Zuid-Afrika. Nu kun je de dieren alleen in het wild zien, voor Harderwijk en Seaworld zijn ze simpelweg veel te groot.

Na een niet zo succesvolle poging twaalf jaar geleden tijdens onze huwelijksreis in IJsland, was vandaag in Australië de herkansing. Ik was ’s ochtends wel een beetje zenuwachtig, ze zijn toch wel heel groot. En wat als we weer pech hebben en we er geen een zien, hoe zorg ik er dan voor dat ik daar mijn dag niet door laat verpesten?

Vol goede moed stappen we op een boot in Hervey Bay. Na een paar uur uit de kust konden we starten met spotten: ingespannen staren we over het water, op zoek naar beweging of opspuitend water als ze boven komen om te ademen.

We staren en staren maar spotten alleen een paar dolfijnen. Superleuk natuurlijk, maar daar kom ik niet voor. En ineens, ik had de moed al bijna opgegeven, bochelwalvissen, twee stuks. Op een meter op 20 van de boot. Met trage bewegingen glijden ze door het water. Spuiten water, gaan op hun zij liggen en zwaaien met hun grote vin. Zo tof! Ik was al helemaal gelukkig maar het werd nog mooier….

Op een andere spot kwamen er namelijk twee andere walvissen nieuwsgierig naar onze boot gezwommen. Op advies van de kapitein begonnen we als debielen te zwaaien en ja hoor, contact. Ze draaien op hun rug om ons goed te kunnen zien. Speels en dartel, zo grappig. Machtig grote dieren en zo dichtbij dat ik ze aan zou kunnen raken. In het glasheldere water, kan ik ze goed bekijken, het ontroert me. Na een tijdje gaan ze er met hun trage bewegingen weer vandoor. Op weg naar de Great Barrier reef om te paren. Dag mooie wezens, bedankt voor deze onvergetelijke ontmoeting. Mijn reis kan niet meer stuk.