En ineens hoeven we niet meer te fietsen. Ook al was het maar een week, toch voelt het vreemd. Őrjan heeft een dag vrij genomen om ons een dag mee te nemen naar Stockholm. Heel eerlijk gezegd heb ik nooit enige interesse getoond in die stad. Ik ken maar een ding: het ABBA museum. Maar …
Omdat we zo lekker zijn doorgekachelt de eerste vier dagen, hebben we vandaag tijd om een beetje toeristisch te doen. Marloes stapt sowieso al graag af bij allerlei fotogenieke stukjes, ‘ Oh, even wachten hoor, dit is zo mooi!’ Vandaag doet ze dat nog iets vaker. Als we een oud vliegtuig passeren aan de kant …
Niet betreden, levensgevaarlijk. Zoveel snappen we wel van de knalgele borden bij het terrein waarvan google zegt dat we erheen moeten. Het is een militair oefenterrein en een half uurtje geleden hoorden we inderdaad in de verte schoten. Maar ja, het hek staat open, en Google zegt dat het kan. En terug is nog een …
Na de lange treinreis, worden we wakker in Denemarken. Omdat je Kopenhagen niet kunt verlaten zonder die kleine zeemeermin te hebben gezien, fietsen we ’s ochtends vroeg tussen grote drommen Denen die op weg zijn naar werk of school. Als we lil havfrau eindelijk gevonden hebben, blijkt ze best klein en onopvallend. Snel een ietswat …
Hoog op mijn bucketlist, staat fietsen over Broen. Je weet wel, die brug van de serie The Bridge. Perfect voor mij: ik hou van een uitdaging, ben gek op fietsen en heb altijd al een keer naar Zweden willen gaan. Nu mijn tederbeminde dat soort fratsen niet meer aankan met zijn rug, was ik even …
Ze noemden mijn vader vroeger Pietje Belangrijk. Dat weet ik omdat ik samen met mijn broer een dag met mijn vader op stap ben geweest. De handtekening van zijn constant dronken baas vervalsen, dat deed hij ook. Niet om grote sommen geld naar zijn eigen rekening te sluizen hoor, daar is hij toch te keurig …
‘Voor!!! Tegen!! Ting, ting, ting!!’ Ik schrik me regelmatig te pletter als een peloton fietsers me luidruchtig passeert. Als loper ben ik eerlijk gezegd geen fan van wielrenners. Dat geschreeuw en opgefokte getingel als ze rakelings langs je scheren. Bullenbakken zijn het, die zich mijn weg toe-eigenen. Mijn weg ja, zo voelt dat want in …
´Onderzoek toont aan, mensen die naar hun werk fietsen zijn gelukkiger.´ Toen ik dit vijf jaar geleden hoorde op de radio was mijn interesse meteen gewekt. De dagelijkse treinritjes van Leiden naar Den Haag kwamen me al langer mijn neus uit: opeengepakt in een volle trein met onbekenden veel te dicht tegen me aan en …